324 روز

شروع کنم به نوشتن؟

از جایی شروع کردم به ننوشتن که گفتن از روزهام برام خجالت آور بود.

مهم نیست از الان میگم

حس میکنم با اینکه از خودکشی می ترسم آخر یه روز بدون هیچ فکری بدون گذاشتن هیچ یادداشتی و بدون هیچ خداحافظی انقدر به راه رفتن ادامه میدم تا یا به ماشینی بخورم یا زیر پام خالی بشه یا سرم بره زیر آب.

تو رزومه م مینویسم فردی مشتاق سخت کوش و با انگیزه، براش فعل نمیذارم، امیدوارم نفهمن فعلش نیستمه.

افکارم زیادی از هم گسیخته شده، خودم هم :) انگار تو مغزم دارن دست رشته بازی میکنن

محمد علی همیشه زود جواب ایمیل میداد یعنی چی شده؟

اصلا نمیدونم عاقبتم برام اهمیت داره یا نه، میگم وقتی برای جهان اهمیت نداره چرا برای من اهمیت داشته باشه؟

بذارم به فنا برم تموم شه دیگه یه روز